Księga Dżungli

Motyw wychowywania dziecka lub dzieci przez zwierzęta pojawia się w różnych kulturach, a wszystko przez to, że w historii mamy sporą ilość takich przypadków. Nawet współcześnie zdarzyły się sytuacje, kiedy dziecko było wychowywane przez wilki, małpy, psy, niedźwiedzie. Takie doświadczenia leżały u podstaw tworzenia opowieści. W cywilizacji zachodniej od wieków powraca obraz chłopca lub chłopców wychowywanych przez wilczycę. Jedną ze słynniejszych jest mit o założycielach Rzymu. Inteligentny dzikus czy też dzikie dziecko to chwytliwy temat i Rudygard Kipling jest jednym z wielu twórców, którzy sięgnęli po niego. Jego „Księga dżungli” stała się na tyle popularna, że dziś zaliczamy ją do klasyki, a wybitniejsza powieść pt. „Kim” pozostała w cieniu
Sam twórca był postacią bardzo kontrowersyjną w swoich czasach. Wychowany w czasach wiktoriańskich w konserwatywnej rodzinie podzielał opinię o dobroczynnym wpływie imperializmu. W swoich utworach (szczególnie pisanych dla prasy) promował kolonializm, pisał o posłannictwie i wyższości białej rasy oraz europejskiej cywilizacji. Przez jego twórczość przebija strach przed innymi i traktowanie innych kultur z wyższością, czyli był ksenofobem i rasistą. Wygląda to zadziwiająco, kiedy popatrzymy na inspirację do książki, bo nie jest nią rzymska mitologia tylko opowiadania z tradycji „Pańczatentry”, czyli historie, na których wychowały go hinduskie opiekunki. Sięga tu po wizerunki zwierząt ukazując ich „ludzkie” cechy, ale odbiegające od schematów znanych z bajek zwierzęcych. Całość dopełniają barwne opisy przyrody. I właśnie ta egzotyczna sceneria sprawiła, że książka zyskała dużą popularność. Z czasem doczekała się adaptacji, skrótów, reinterpretacji. „Księga dżungli” Djiana i TieKo to komiksowa wersja znanego dzieła. Autorzy świetnie oddają klimat opowieści, prowadzą nas po najważniejszych motywach z akcji, świetnie oddają klimat końca XIX wieku. Autorzy skupiają się tu na pierwszych trzech historiach Mowgli’ego, czyli dzieciństwie, dorastaniu i walce z tygrysem. Realistyczne ilustracje pozwalają poczuć klimat wydarzeń, w których biorą udział bohaterzy.
Ze względu na to, że jest to klasyka regularnie pojawiają się kolejne wznowienia. Komiks będzie świetnym wprowadzeniem w świat bohaterów, zachęci młodych czytelników do poznawania przygód chłopaka wychowanego przez wilki. Jest to opowieść o próbach, sile charakteru, przebiegłości, elastyczności, odwadze, wykluczeniu, kulturowych uprzedzeniach i zabobonach. Do tego pozwoli na poruszenie takich ważnych tematów jak podporządkowanie się autorytetom, stawianie sobie wyzwań, współpraca. Bohaterzy pochodzący spoza europejskiej kultury są tu zaprezentowani jako dzikusy, które nie potrafią przyjąć do swojej społeczności mężczyzny wychowanego ze zwierzętami. Ulegają autorytetowi, który za brak okazanego szacunku mści się na Mowglim pomawiając go o czary. Z lektury wyłania się fascynacja życiem poza społeczeństwem, czyli temat dość popularny od renesansu. O ile dla starożytnych Greków i Rzymian człowiek mógł istnieć tylko w społeczeństwie, przez co wypędzenie z polis/państw/miast było okrutną karą tu ta izolacja od ludzi jest wyzwoleniem się od społecznego zła. Widzimy tu echa filozofii Jeana-Jacquesa Rousseau głoszącego, że kultura oddala człowieka od dobra. Uważam, że komiks stanie się świetnym punktem wyjścia do rozmów o różnych wyborach, spojrzeniu na inne cywilizacje, szerzenia swojego punktu widzenia, a także zachęci do przeczytania książki.
Do czytelników trafiła też komiksowa adaptacja filmu animowanego „Księga dżungli”, czyli disney’owskiej wersji. Warto sięgnąć po oba komiksy i zachęcić dzieci lub młodzież do opowiadania o różnicach, dyskusji o tym, która wersja bardziej im się podoba.

Motyw wychowywania dziecka lub dzieci przez zwierzęta pojawia się w różnych kulturach, a wszystko przez to, że w historii mamy sporą ilość takich przypadków. Nawet współcześnie zdarzyły się sytuacje, kiedy dziecko było wychowywane przez wilki, małpy, psy, niedźwiedzie. Takie doświadczenia leżały u podstaw tworzenia opowieści. W cywilizacji zachodniej od wieków powraca obraz...

Nie oszukujmy się - większość z nas kojarzy "Księgę dżungli" z animacji Disneya lub aktorskiego filmu z 1994 roku, który osobiście kocham, choć nie ma on zbyt wiele wspólnego z książkowym pierwowzorem. Sam dobrze już nie pamiętam książki Kiplinga, która w zasadzie była zbiorem opowiadań, grze jedynie część z nich dotyczyła przygód chłopca wychowanego przez wilki i nazwanego Mowgli. Opowiadania powstawały pierwotnie w latach 1893-1894, kiedy autor już osiadł w Vermoncie. Przyszedł jednak na świat w Indiach i tam się wychował, zatem dzięki obserwacji oraz słyszanym opowieściom miał zupełnie inne spojrzenie na pewne sprawy.

Komiks skupia się zatem na tym co jest najbardziej znane, czyli opowieściach o chłopcu wychowanym przez wilki. A w zasadzie pierwszych trzech opowiadaniach czyli dzieciństwie Mowgli'ego, jego dorastaniu i walce z tygrysem imieniem Shere Khanem. Na tym polu komiksowa adaptacja spisuje się naprawdę dobrze, obalając obraz znany z animacji Disneya, tak mocno zakorzeniony w naszym społeczeństwie. Pamiętam, że w latach 90. na jednym z kanałów leciało anime również inspirowane "Księgą dżungli", jednak ono już zupełnie odchodziło od oryginału.

W każdym razie lektura komiksu jest warta szerszej uwagi. Z pewnością to wyśmienita pozycja do szkół oraz bibliotek, które powinny być wyposażone w całą serie adaptacji literatury. Jest to rewelacyjne narzędzie do nauki oraz zachęcania młodych ludzi, aby sięgnęli po literaturę. Przy okazji całość ładnie zilustrowano, a dialogi też dobrze się czyta, bo styl nie zestarzał się jakoś mocno. Dlatego gorąco polecam ten tytuł, ale warto też poznać książkowy oryginał.

MOJA OCENA - 8/10

Nie oszukujmy się - większość z nas kojarzy "Księgę dżungli" z animacji Disneya lub aktorskiego filmu z 1994 roku, który osobiście kocham, choć nie ma on zbyt wiele wspólnego z książkowym pierwowzorem. Sam dobrze już nie pamiętam książki Kiplinga, która w zasadzie była zbiorem opowiadań, grze jedynie część z nich dotyczyła przygód chłopca wychowanego przez wilki i nazwanego...

Pamiętam z zamierzchłej przeszłości, jak zaczytywałem się jako dziecko w "Księdze dżungli" i jak świat powieści Kiplinga przenosił mnie siłą wyobraźni w dziwną, odległą krainę, w której choć głównym bohaterem był mały człowiek, to tak naprawdę najważniejsze były zwierzęta. Dzięki komiksowym adaptacjom można wrócić do nieco zapomnianych światów dawnych powieści drogą na skróty. Czy to źle? Nie sądzę, bo nie wiem, kiedy w gonitwie życia, w której nie starczy czasu na nowości, sięgnąłbym po literacką klasykę. (Wiadomo, że zawsze się mówi - "kiedyś".) A komiksowa "Księga dżungli" jest bardzo udanym przypomnieniem tej prozy - zachowuje z jednej strony swoją naiwność, z drugiej surowość. Lektura jest zajmująca - czyta się szybko, a przy tym dawne wspomnienia odżywają.

Pamiętam z zamierzchłej przeszłości, jak zaczytywałem się jako dziecko w "Księdze dżungli" i jak świat powieści Kiplinga przenosił mnie siłą wyobraźni w dziwną, odległą krainę, w której choć głównym bohaterem był mały człowiek, to tak naprawdę najważniejsze były zwierzęta. Dzięki komiksowym adaptacjom można wrócić do nieco zapomnianych światów dawnych powieści drogą na...